II. Abdülhamid, Osmanlı İmparatorluğu’nun 34. padişahı ve 113. İslam halifesidir. Bunalımlı bir dönemde tahta çıkan Abdülhamid, Batı’ya karşı dengeci, Doğu’ya karşı İslamcı politikalar izlemiş, ülke içinde mutlakiyeti (monarşiyi) güçlendirmiştir.
- Kırk yıl şu devletlerin birbirine düşmesini bekledim. Onlar birbirlerine düştü, şimdi ben tahtta değilim.
- Tarih değil, hatalar tekerrür ediyor.
- Düşmanın kurtuluş reçetesi öldürmek içindir. Esaretin bir çeşidi de borçlandırmaktır.
- Millet birbirini kırıp geçireceğine bırakın beni öldürsün.
- Savaş yalnız sınırlarda olmaz. Savaş bir milletin topyekün ateşe girmesidir. Eğer bu bütünlük sağlanmamışsa zafer tesadüfi, yenilgi kaderdir.
- Bizi yükselten dinimize karşı duyduğumuz büyük aşktır.
- İcabı halinde donanmayı kaybetmemek için canımı vermeye hazırım.
- Ha kendi evlatlarım, ha millet, farkı yoktur.
- Cevizin kabuğunu kırıp özüne inmeyen, cevizin hepsini kabuk zanneder.
- Biz her şey olabiliriz. Cahil, tecrübesiz, hatalı bir siyasete kapılmış olabilir ve zararlar da verebiliriz ama Osmanoğulları olarak nasıl vatan haini olabiliriz?