Sabahattin Ali, Türk yazar ve şair. Edebi kişiliğini toplumcu gerçekçi bir düzleme oturtarak yaşamındaki deneyimlerini okuyucusuna yansıttı ve kendisinden sonraki cumhuriyet dönemi Türk edebiyatını etkileyen bir figür hâline geldi.
- Sen aklıma gelince her şey gülümserdi. Ağaçlar şarkı söyler, rüzgar tatlı eserdi.
- Sen benim sevgilimsin, sevsen de sevmesen de. Aradığım yerlere benzeyiş buldum sende.
- Ama unutma, taş duvarlar arasında karanlığım senden başka penceresi yok!
- Herkes ne diyecek! Herkesten ne gördüm ki? Bu herkes dedikleri şey beni üzmekten, hayatımız manasız hale sokmaktan başka ne yaptı?
Sabahattin Ali
- Yalnız onun yanındayken içimi müthiş bir korku, onu kaybetmek korkusu sardı.
- İnsanlara ne kadar muhtaç olursam, onlardan kaçmak ihtiyacım da o kadar artıyordu.
- Ben senden vücutlarımızın değil kafalarımızın birleşmesini istiyorum.
- Ve çok geçten daha kötüsü yoktur hayatta.
- Dünyada bana Ne istiyorsun? diye sorsalar hiç düşünmeden vereceğim cevap şudur: “Anlaşılmak istiyorum”
- Gözlerimden öptü. Ellerimden öptü, ellerimden. Avuç içlerimden öptü. Unutabilir misin şimdi? Ben ölsem, unutamam.